Jan op weg 31

Zondag 09 april 2023

Gisteravond samen gegeten met 16 pelgrims uit de landen Frankrijk, Spanje, Duitsland, Italië, Brazilië, Hongarije, Zuid-Korea, China en die ene Hollander in de keuken van de albergue. Oma had voor ons vegetarisch gekookt. Zij kwam voor het eten nog iets vertellen en vroeg om degene die naast je zit een hand te geven en vertelde wat de camino voor haar betekent en dat we allemaal een mooie en in gezondheid de reis naar Santiago de Compostela beleven. Daarna vroeg ze om in je eigen taal iedereen "eet smakelijk" te wensen.

Voor de wekker wakker geworden door de onrustige pelgrims die al vroeg willen vertrekken. Worstel mijn uit het slaaplaken en meet mijn bloedsuikerspiegel zittend op bed met behulp van het licht van mijn mobiel. Door de inspanning van de laatste dagen is deze al een stuk lager en spuit wat minder eenheden. Eerst opfrissen en daarna de rugzak inpakken. Etienne staat ook al klaar met zijn rugzak een loopt de trap af. Ineens een hoop herrie en een bekend Frans scheldwoord. Ligt de trap bezaaid met zijn spulletjes. Etienne had in het schemer en zijn haast de rugzak ondersteboven beet gepakt en niet goed dicht gedaan. Doe het grote licht aan en help hem met oprapen. In de keuken staat alles klaar om een ontbijt klaar te maken. Smeer een paar sneetjes brood en maak een warme chocolademelk. Na 7 uur lopen we de weide wereld in. De maan wordt elke dag iets kleiner maar er is genoeg licht om de gele pijlen te vinden. Het is schitterend wandelen onder het maanlicht en de opkomende zon. Onze eerste pauze is na 15 km op een terras in het plaatsje Belorado voor koffie en 2 broodjes deze keer. Voordat we op pad gaan bel ik nog even met Jacqueline of ze al aan paasontbijt zit. Dat nog niet de genodigden willen uitslapen het is een paasbrunch geworden. Opstaan nog 9 kilometers tegaan door het Spaanse heuvelland. Tegen 12 uur doen we nog een pauze op een picknickplaats waar enkele andere pelgrims uitrusten. Zelfs 1 ligt er in een lichtgewicht hangmat uit te rusten. Terwijl we hier zitten zien we de boys uit Zuid-Korea langs wandelen en ze zwaaien uitbundig naar ons. We komen ze regelmatig tegen onderweg  De eerste ontmoeting was in de sporthal in het plaatsje Ayegui waar wij verbleven. 

Rugzak om en verder voor de laatste kilometers naar Espinosa del Camino een dorpje dat op 900 meter hoogte ligt. We waren gisteren al op 700 meter hoogte en zijn vandaag geleidelijk na 24 kilometer iets hoger geëindigd. Opzoek naar albergue La Cantina waar we hebben gereserveerd. Volgens de routeplanner moet het hier ergens zijn. De straatnaam en nummer klopt maar er staat een La,Taberna op de gevel. Check de email maar eens. Moet toch hier zijn. Wij naar binnen en vragen aan vrouw achter de bar waar albergue La Cantina. Ze spreekt alleen Spaans, gelukkig vertaald een man aan de bar voor ons in het Engels. En zegt dat de naam veranderd is sinds de vorige eigenaar ziek is geworden. Had eind februari al gereserveerd en in tussentijd kan er van alles gebeuren. Gelukkig kunnen we terecht. Inchecken kan later en worden naar boven begeleiding waar een mooie ruimte is met keuken, 2 badkamers en 4 slaapkamers met totaal 20 bedden. We mogen uitzoeken welk bed we nemen. We nemen de kamer met totaal 3 bedden. Lekker rustig vannacht. Na het opfrissen gaan we naar beneden voor de formaliteiten. De dochter Sylvia neemt dit waar en we regelen met haar gelijk het eten voor vanavond en een lunchpakket voor morgen. Ook belt zij voor een reservering voor over een paar dagen. We nemen een drankjop het terras en gaan daarna lekker luieren. Eind van de middag krijgen we bezoek van een pelgrim uit Hongarije. Zijn we vannacht met 3 personen in dit ruime appartement. Wel zo rustig. Tegen 7 uur nodigt Etienne me uit voor een aperitief aan de bar en nemen allebei una copa de vino tinto. Iets na zevenen kunnen we aan tafel, de Hongaar schuift ook aan. 3 gangenmenu en wat rode wijn kan ik straks lekker slapen. 

Maandag 10 april 2023

Fris vanochtend, doe zelfs de cappucon op voor tegen de koude wind. Door de lichte bewolking en dat de maan elke dag iets kleiner is zijn de gele lastig te vinden vanochtend maar met de mobiel in mijn hand blijven we op de juiste route. Al gauw wordt het lichter en zijn de pijlen of de Jakob schelp goed te vinden. Bij 
Villafranca Montes de Oca gaat het feest beginnen een lange klim door het bos met dennenbomen naar boven. Zie later op de routeplanner dat het 1,5 km lang omhoog ging en dat het hoogste punt was van vandaag 1150 meter. Heb zin in koffie maar dat zit er voorlopig niet in over 5,5 km is er pas weer een dorpje. Of Sint Jacob het wist dat ik trek had in koffie op een plek in het bos langs de route staan allemaal van boomstammen gemaakte bankjes. Van achter een tafel met daarop koffie, frisdrank, fruit en zelf gemaakte souvenirs roept iemand hola peregrinos. Machtige plek om te rusten na 10 km. De man vraagt uit welk land we komen. Zeg tegen hem: hij komt uit Frankrijk en ik uit Nederland. Oh zegt hij jij leeft onder de zee en lacht erbij. Feitelijk klopt dat wel. Etienne besteld koffie voor ons. Wat je ervoor wil betalen is wat je ervoor over hebt en lig je hierop de schelp zegt hij. Lekker in het zonnetje drinken we onze koffie en eten wat uit ons lunchpakket wat we gisteravond mee kregen vanuit de auto klink blues muziek. De man (weet helaas zijn naam niet) komt er gezellig bijstaan en ik vraag hij een foto van wil maken. Met alle plezier en doet een paar stappen achteruit om de foto te nemen en roept cli...... ipv cheese. Zo krijg je ons wel aan het lachen. Zet hem ook op de foto, hij gaat er als een fotomodel voor staan. Kan hier wel de hele middag zitten maar we gaan weer kilometers maken. We komen aan in Sant Juan de Ortega er staat daar een mooi klooster maar helaas kunnen we niet naar binnen. We zoeken een terras op en bestel binnen una americano en een stuk tortilla de patatas. Dat is een dikke omelet van ei, aardappels en olijfolie. Dat gaat er wel in. Iemand die we onderweg passeerde komt er ook bij zitten en stellen de wederzijdse vragen, zij komt uit Mexico. En de boys uit Zuid-Korea komen ook aanlopen en nemen een tafeltje verderop plaats.

Om 12 uur wil Etienne meestal stoppen om iets te eten. Dat is de Franse manier. Hij haalt een tas uit zijn rugzak met daarin brood, fruit, kaas, blikje paté of tonijn. Wat hij allemaal wel mee draagt. Tovert ook nog een zakje met dadels tevoorschijn waarvan ik er ook 2 van neem. Na 23 km komen we aan in Atapuerca waar we ons melden bij Hostel La Plazuela Verde. Buen Dias. En zeggen tegen de man achter de receptie dat we hebben gereserveerd en dat ik gisteravond dit nog telefonisch heb bevestigd. Klopt helemaal, we staan op de lijst. Tonen onze paspoort, laten een stempel zetten in ons credencial en rekenen af. Neem het eenmalige hoeslaken en kussensloop in ontvangst en volgen de man een deur verder naar de slaapvertrekken. Alles ziet er prima en vrij nieuw uit. 3 badkamers, keuken is boven en er is één slaapgedeelte met 10 bedden en één met 6 bedden. Wij nemen die met 6 bedden en de onderste bedden natuurlijk. We zijn de eerste dus eerste keus. Spullen uitpakken, bed opmaken, douchen, wasje doen/ophangen en dan is het tijd om lang uit te gaan liggen. We gaan opzoek naar de plaatselijke kruidenier er moet een kleine supermarkt zijn in dit dorpje die om 5 uur open zou zijn hadden ze verteld bij de receptie. Verdwalen kunnen we hier niet dus de supermarkt die is gauw gevonden. Er is genoeg keuze voor ons voor vanavond en morgenochtend.

Dinsdag 11 april 2023

Lag nog in dromenland toen ik wakker werd geschud door Etienne.  Jan, réveille-toi, il est déjà 6 heures. Uitslapen gaat niet gebeuren deze reis. Elke ochtend om 6 uur eruit en 7 uur starten. Fris me op, zoek de spullen bij elkaar en ga een verdieping hoger om te ontbijten. De koffie staat al klaar. Het begint al licht te worden als we vertrekken en de vogels beginnen met fluiten. Dat is enigste wat je hoort onderweg. Je hoort de koekoek zijn roepen en het getik can een specht als je door het bos loopt. De andere vogels zou ik niet zo gauw herkennen. Vanuit Atapuerca is het gelijk klimmen en na een half uurtje bereiken we de top en dat is ook het hoogste punt voor vandaag voor de rest is het afdalen richting Burgos. We gaan lekker door vanochtend en de 1e stop is dan ook na 20 km om half 12 voor koffie in Burgos. Hierna doen we wat inkopen voor de picknick op een bankje bij Catedral De Santa Maria. Bij de kerk wordt ik aangesproken door een man. Hij zag de Jakobsschelp achterop de rugzak en is nieuwsgierig en vraagt of ik naar Santiago de Compostela ga en waar ik vandaan kom. Ik vertel mijn verhaal en hij wenst mij een goede reis. We gaan de route weer vervolgen nog 8 kilometer zie ik op de routeplanner. Al snel verlaten we Burgos en gaan opweg naar Tardajos. Daar arriveren om 15.00 uur bij albergue. Pfffffff, wat een zware lange dag. Wat een wandeling van 28 km moest zijn werd door wegwerkzaamheden en omleidingen een wandeling van 32,5 km. Kort verhaaltje voor vandaag maar heb de zin er niet voor eerst maar een paar uur rusten. Misschien schrijf ik over vanavond nog iets.  

Vanavond aan tafel met 2 Canadezen uit Quebec, 1 Deen uit Kopenhagen, 1 Fransman uit Bourges (Etienne) en 1 Ier uit Dublin. Etienne zegt versta die uit Quebec niet zo goed ze spreken oud Frans. Zeg ik net zo als in Zuid-Afrika daar spreken ze ook oud Nederlands. Versta je ook slecht. Lekker pelgrims menu gegeten, paar glaasjes wijn. Weer genoeg energie voor morgen. 

Woensdag 12 april 2023

Prima kunnen slapen vannacht. Er is hier geen keuken waar we gebruik van kunnen maken en ontbijt kan hier pas vanaf 8 uur. Te laat voor de pelgrims. Eet het restant brood en cake wat ik nog heb op en krijg van Etienne een bekertje yoghurt en nuttig dit op de rand van het bed. Tegen 7 uur  vertrekken de meeste en lopen we samen met de 2 Canadezen het dorp uit. De 1e stop is al na 2 km. Bar La Fuente is vanaf 7 uur open en kunnen terecht voor koffie. De wand van de bar hangt vol met prullaria die achter gelaten zijn door pelgrims vanuit de hele wereld. De Canadezen zijn al weer op pad, de één wat sneller dan de ander. Ieder zijn eigen tempo dan hou je het langste vol. Het is fris en er waait een koude tegenwind vanochtend. Ineens roept Etienne: Jan, il y a 2 chèvres de montagne. Zie voor mij op ongeveer 100 meter afstand  2 berggeiten het pad oversteken en ze gaan er in volle vaart vandoor. Een machtig gezicht is dat om te zien. We worden gepasseerd door de snelle pelgrims onder ons en zelf passeren we ook diverse pelgrims waaronder een Nederlandse. De 1e Nederlander die ik tegenkom sinds het vertrek uit Pamplona. Ze is gestart in Saint Jean Pied de Port en hoop ook in Santiago de Compostela aan te komen. Buen Camino en we stappen door. We lopen door het dorpje Hornillos del Camino maar daar zijn alle cafés dicht op 1 na en ga naar binnen. En vraag of we iets kunnen eten want het ontbijt van vanochtend was wel karig. Helaas dat lukt nog niet. Buen Dias, gaan we verder. Ondertussen is het gaan regen en doen we de regenkleding gauw aan. We zijn niet de enigste alle pelgrims zie je stoppen en in zijn/haar rugzak zoeken naar regenkleding. Na 16 km komen we aan in Hontanas waar we in een cafeetje koffie met tortilla bestellen. Neem nog een tweede kopje koffie, lekker wordt weer een beetje warm. Het is het begin van het Plateau een hoogvlakte genaamd de Meseta. Waar het in de zomer weinig plaatsen met schaduw zijn en een gloeiende zon genadeloos op de pelgrims schijnt. Aan de andere kant is de kou in de winter enorm op deze vlakte. Koud is het vandaag ook. Vandaag en morgen lopen wij op deze Meseta. We maken ruimte voor andere pelgrims en gaan verder. We dalen iets af en komen nog langs een ruïne wat ooit een kerk is geweest. We besluiten om te gaan kijken. Dat was de moeite waard om dit te bezichtigen. Daarna dalen we af en volgen we de vallei van San Antón tot we via de lokale weg na 30 km in Castrojeriz aankomen. Al vlot vinden we de albergue Casa Nostra voor vannacht. Bij binnentreden worden we ontvangen en schrijven ons in en de rest van de formaliteiten. Vragen of er een supermarkt in de buurt is en dat is zo maar deze gaat om 3 uur dicht. Hebben we nog een halfuur dat moet wel lukken. We zijn optijd bij de supermarkt nou ja een supermarkt van 10 vierkante meter met gelukkig wel keuze genoeg om vanavond te koken.