Jan op weg 19

Zaterdag 23 april 2022

Gisterenavond chili con carne gegeten en een biertje erbij. Smaakte beter als de kalfstong gisteren. Paul had voor de volgende dag al een plekje geregeld in een dorpje 20 kilometer verderop en Raoúl regelde voor Elana het zelfde plekje waar ik ook had geboekt.   Paul en ik sliepen op de slaapzaal en Elena had een kamer apart. Gelukkig maar, af en toe kon je de snurkgeluiden door de deur heen horen. 8 uur gezamenlijk ontbeten en tegen kwart voor 9 ging ik het pad weer vervolgen. Paul was al iets eerder vertrokken en Elena was nog druk met alles en wat. Ze had haar schoenen buiten laten staan vannacht. Prima om te luchten maar niet als het regent. Uitgezwaaid door Theo en Raoúl. Met de woorden van Raoúl  daar is het pad dat verdwijnt achter de horizon. Het pad van avontuur en ontmoetingen Buen Camino. Op naar Charenton du Cher. Volgens het weerbericht zou het in de middag gaan regenen. Hopen maar dat we droog overkomen. Na enige tijd kwam ik Paul tegen en liep een stuk met hem mee. Na een kilometer of 10 hebben we bij een sluis zittend op een stenen muurtje pauze gehouden. De zon kwam tevoorschijn, heerlijk zo. Na een minuut of 10 kwam Elena ook de hoek om en stopte ook even. Wil niet te lange stops houden, anders heb je geen zin meer. Paul had geen haast en bleef nog even zitten. Bij het opstaan pakte ik de spulletjes bijeen en voordat ik mijn zitmatje kon pakken had de wind hem te pakken. En weg waaide het zitmatje zo de sluis in een meter of 5 naar beneden. Geen bijkomen aan, geen stok of haak in de buurt. Jammer die ben ik kwijt. Zo'n matje zit altijd iets beter op een harde of koude ondergrond. Schijnen deze week in de aanbieding te zijn bij de Action. Verder maar weer. Na enige tijd haalt Elena mij bij en de rest van de route lopen we gezamenlijk op. Een route die gaat door het lange gras langs canal berry, landweggetjes en stukken geasfalteerde D-weg. We zij zó 20 kilometer opweg en lopen het plaatsje Ainay-le-chateau binnen. Tijd voor een kop koffie en zie een restaurant. Binnen halen we de drankjes en nemen plaats op het terras. Niet veel later komt Paul ook aanstappen. Hij heeft een bed gereserveerd hier in de gemeentelijke herberg, dus zijn tocht zit erop van vandaag. Wij hebben nog 6 kilometers te gaan. Hij wil eerst iets eten en gaat naar binnen voor een plate du jour. Even later worden wij aangesproken door een Duitse pelgrim, lichtelijk aangeschoten en met een halve liter Heineken in zijn hand of we ook pelgrims zijn en hier ook overnachten in de herberg. Nee dat niet, wij gaan zo weer verder. Hoop niet dat die naast Paul ligt in de slaapzaal. Koffie op nog even een foto en we pakken de route weer op. Na ander half uur komen we aan bij het adres. Even aan het touwtje van de bel trekken en er wordt opgedaan door een jonge man en in mijn beste Frans zeg ik dat de pelgrims zijn gearriveerd. Moment zal madame Mativon en roepen ze is in de tuin. Niet veel later komt ze er aan een klein Franse dame op leeftijd tevoorschijn en we mogen naar binnen, schoenen eerst uit en we gaan de trap op naar boven. Er zijn 5 kamers met eigen douche, prima zo. Avondeten kunnen we om half 8 en morgenochtend 8 uur ontbijt. Eerst maar douchen en op bed liggen, bijkomen van de wandeling. Tegens etenstijd ga ik naar beneden en opzoek naar de keuken in dit grootte huis. Ga een kamer in een luxe zitkamer daar achter is een serre en daar zit madame Mativon een krant te lezen. Bonne soirée madame. Ah, Jean en ze wil eerst het inschrijven regelen. Na de gegevens in te hebben gevuld en afgerekend, bestudeerd ze de stempels in mijn pelgrims paspoort en herkend vele ervan. Na goedkeuring krijg ik van haar ook een mooie stempel in mijn pelgrims paspoort. Als dank voor het verblijf overhandig ik haar alvast de Delftse blauwe klompjes. Wat ze heel leuk vind en ze herkend ze meteen. Ze is namelijk een keer in Delft geweest. Ondertussen komt Sebastiaan met de pizza's. Sebastiaan is de jonge man die de deur open deed en madame ging roepen. Ze was namelijk vanmiddag met een kleine tractor gras aan te maaien. Dat zag ik later vanuit het slaapkamer raam, heb er een foto van. Het huis is groot maar de tuin is vele malen groter. Elena is intussen ook naar  beneden gekomen en we kunnen aan tafel. De pizza's gaan nog even in de oven eerst krijgen we courgette soep en na de pizza's nog een chocolate mousse. Met één kan rode wijn erbij en de avond kan niet stuk. Voldaan ga ik mijn bedje in.

Zondag 24 april 2022

Redelijk geslapen. Het regende hard vannacht dat hoorde je goed op het dak. Om 8 uur naar beneden voor het ontbijt, daar zaten madame Mativon en Sebastiaan al aan het simpele Franse ontbijt. Geroosterd stukken stokbrood, boter en jam. Grootte kom koffie erbij en smakken maar. Om half 9 neem ik afscheid en steek de straat over naar de bakker is dat alvast geregeld. Staat een lange wandeldag op mijn te wachten, 34 kilometers staat erop de routeplanner. Kon rond de 25 kilometer niets vinden of waren bezet. Dichterbij was het wel mogelijk. Maar om nu dag ettappes van rond de 17 kilometer te lopen schiet niet op. Ben je na 3,5 uur al klaar voor de dag. Het weer is bewolkt vandaag met gelukkig af en toe wat druppels maar met wat stevige tegenwind. Het landschap en de paden zijn ongeveer het zelfde als gisteren met vandaag nog een stuk door het bos. Kom door een paar gehuchten heen en een stil dorpje. Verder af en toe een boerderij en velden met koolzaad en beginnend graan en zo gaan we heuvel op en af met een lekker tempo. Kom tot de ontdekking dat ik iets anders loop door de bewegwijzering dan dat de routeplanner heeft aangeven. Dat zorgt voor 3 kilometer extra stappen. Maar goed dat ik vanmorgen op een D-weg mijn duim ophoog stak en de 1e auto stopte, dat is een meevaller. Een vrouw doet het raam aan passagierszijde open en vraagt waar ik heen wil. Kijk naar binnen een man achter stuur, beide van zigeuners afkomst is duidelijk te zien. Een stuk richting Chatelet zeg ik, geen probleem stap maar in. Doe de achterportier open en neem plaats. Zit ik naast oma die met een halve sigaar in haar mond lekker zit te paffen. Op de route App hou ik in de gaten of we de goede kant opgaan. En na zo rond de 10 kilometer verder vraag ik om hier te stoppen, geen probleem. Geef ze nog een souvenirtje uit Holland en bedankt ze voor de rit. Zo zie maar weer, komt het toch goed. Halverwege de middag kom ik in La Chatelet-du-Berry aan en zie ik dat er café open is. Kijken of ik een koffie kan bestellen hier. Het café zit vol met druk pratende Fransen. Bestel een koffie aan de bar en neem in een hoekje plaats en aanschouw dit Franse zondag tafereel. Na een kwartier ga ik opzoek naar het logeeradres hierin het dorp. Het is niet ver weg en wordt begroet door Nadine die net naar buiten komt. Kan gelijk naar binnen. Ze laat de kamer, douche en toilet boven zien. Beneden in de keuken heeft ze alles al klaar gezet in de koelkast voor het avondeten en het ontbijt voor morgen. Er komen nog 2 andere pelgrims te overnachten. Het is de bedoeling dat we zo ons redden, moet lukken. Inschrijven, afrekenen en een stempel ook meteen geregeld. Na een half uurtje komt Nadine terug met een nieuwe pelgrim. Een Fransman genaamd Michel en niet veel later een Vlaamse pelgrim genaamd Eddie. Maken kennis en drinken wat aan de huiskamer tafel en vertellen ondertussen elkaar over de reis die we aan het maken zijn. Waar we vandaan gestart zijn. Hoever we willen gaan. Enzovoort. Spreken af dat we om half 8 met elkaar eten. Nog even douchen en  uitrusten op bed. Tegen half 8 ga ik naar beneden en haal alvast het eten uit de koelkast en de tafel. Ondertussen komen Michel en Eddie ook tevoorschijn. Zet het voorgerecht op tafel, brood erbij. Michel maakt het hoofdgerecht warm en schenk de wijn bij. Eddie serveert het dessert. Een cake met rozijnen. Dat bewaar ik tot morgen voor de lunch onderweg. Samen nog even de afwas. Geslaagde avond zo. Optijd naar bed.

Maandag 25 april 2022

We ontbijten om half 8. De andere heren hadden nog een lunchpakket besteld en deze wordt gebracht door Guy de man van Nadine. Ik heb nog cake, croissant en neem straks een stuk stokbrood mee. Guy vraagt of we op foto willen. Geen probleem en zo gaan de 3 pelgrims op de foto. Michel en ik maken nog een selfie met ons drieën. De laatste rommel opruimen en het is tijd om te gaan. Het heeft vannacht geregend en het ziet er nog steeds somber uit buiten. Regenpak alvast maar aan.  Neem afscheid van Michel en Eddie, Buen Camino. Opweg naar La Chatre. De omgeving is niet veel anders dan de laatste dagen. Volg vandaan niet helemaal de juiste route. Door al die regen vannacht probeer ik de landweggetjes met modder en/of nat hoog gras te mijden. Daarom kies ik ervoor om over de D-wegen te gaan. Het is niet zo druk hierop de wegen met het verkeer dus loopt dat prima. Na ongeveer 2 uur gewandeld kom ik in het plaatsje Vicq-Exemplet terecht en neem in plaatselijke bar een kop koffie. Even pauze en een belletje met zus Toni. Ze had geprobeerd te bellen zag ik op mijn mobiel. Ze was nieuwsgierig hoe het ging, altijd leuk. Verder maar weer. De regen blijft gelukkig beperkt door af en toe een miezerig buitje en kom na 4 uur aan bij de plaats La Chatre. Met als verrassing de laatste kilometer ophoog om bij de kerkelijke opvang te komen. Kon er nog wel bij na 26 kilometers. Adres gevonden, geen bel maar de deur is open naar binnen dan maar. In de gang links is een klein kantoor en een dame aanwezig. Ze verwachtte mij al, Monsieur Jean. En zo gaat het in het Frans verder. Vaste ritueel, registeren, betalen en een stempel. Vol haar naar boven waar de bedden, keuken en sanitair zijn. Er ligt op een bed een pelgrim te slapen, rustig aan. Helaas geen avondeten en ontbijt erbij moet maar iets opzoeken vanavond en morgenochtend. Zoek een bed uit leg mijn spullen erop en ga eerst douchen en dan de rest installeren. Bij terugkomst kijk ik nog eens goed naar die pelgrim in de hoek, maar die herken ik dat is die Duitser van een paar dagen geleden. Oh jee. Gelukkig is er nog een andere kamer met een paar bedden en zo verhuis ik gauw mijn spullen. Zit aan de keukentafel wat te schrijven komt de mede pelgrim even een praatje maken. En kijk naar de kamer waar ik mijn spullen heb geïnstalleerd. Ga je hier liggen. Ja zeg ik, dat is beter zo. Ook goed zegt hij. Is het je eerste camino? Vraagt hij verder. Ja zeg ik. Voor mij de vierde en komt erbij zitten en laat wat foto's zien van zijn vorige camino's. Hij is vertrokken uit woonplaats Frankfurt op weg naar Santiago de Compostela maar heeft last van zijn voet en laat zijn voetzool zien met verschillende blaren wat een derde van zijn voetzool beslaat. Zeg tegen hem zo kan je moeilijk verder, zal eerst moeten genezen. Hij wilde al naar de apotheek gaan, maar die is gesloten. Of ik iets van pleisters voor hem heb. Zal even kijken in de ehbo kit en geef hem een stuk pleister ter grootte van de blaren en hij hinkeld naar zijn kamer. Even later is hij weer terug heeft hij zijn blaren doorgeprikt en het losse vel eraf gehaald. Lijkt mij het stomste wat je kan doen. Geef hem wat jodium doekjes om te ontsmetten en gaat weer richting zijn kamer. Na een uurtje of komt hij vragen of hier in de buurt een treinstation is. Zou 1, 2, 3 niet weten maar kan even kijken op de Rome2Rio App daar kan je alle vervoers mogelijkheden en vertrektijden op vinden, ideaal. Het dichtst bij zijnde treinstation is in Chateauroux en je kan vanuit La Chatre met de bus erheen vertel ik hem. Hij blij en vertrekt weer. Wijs dat hij naar huis gaat, want hij had zeker niet verder gekomen zo. Straks het centrum bekijken of er nog een restaurant open is en alvast kijken waar een bakker zit voor morgenochtend.