Jan op weg 26

Donderdag 12 mei 2022

Claude had al koffie gezet en we ontbijten samen. Hij is wat spraakzamer dan gisteren en we babbelen zo goed als het gaat over de reis. Hij gaat tot Saint-Jean-Pied-de-Port en in september weer verder. Na ingepakt en de laatste dingen te hebben opgeruimd gaan we gezamenlijk op pad vandaag. Claude en ik slapen vannacht in de zelfde refuge en als het goed is komt Etienne ook. De route is net als gisteren niet al te moeilijk. Veel kilometers rechtdoor over een bospad met de vogels op de achtergrond. Het enige dat stoort zijn de grootte vogels van de Franse luchtmacht die met een kabaal overvliegen. Na ongeveer 13 kilometers houden we stop in het plaatsje Bourriot waar een café is met terras en waar oma de gastvrouw is. Bestel 2 grand café en vlot krijgen we bibberend de koffie geserveerd beide met een voetbad. Ach ja, het heeft geen bestaansrecht maar ze houd vol. Koffie op, rugzak om en gaan. We lopen nu op een stuk waar vroeger een spoorlijn heeft gelegen dat zie je aan de stukken rails die er liggen en gebouw wat vroeger een station is geweest verder aan de kleine huisjes waar een spoorovergang was, waar toen de spoorbomen met de hand werden bediend. Het weer is bewolkt en een graad of 21 prima weer om te wandelen. Af toe voel ik een regendruppel maar meer als dat is het niet. Het pad van de spoorlijn gaat over in een zandpad door het bos. Wel zwaarder lopen en je krijgt zand in je schoenen. Halverwege moet een Kapel zijn vertelt Claude dat had hij gehoord van oma van het café. En inderdaad langs het pad staat een bord dat 300 meter via het pad het bos in komen we op een mooie plek terecht waar de Kapel staat. In de Kapel zouden mooie fresco's te zien zijn, helaas de deur is op slot. Claude baalt hij had dit graag willen zien. Verder stappen maar richting Roquefort en kwart over 1 komen we na 27 kilometer aan bij Café de la Paix waar we de sleutel krijgen van de refuge en een stempel. De gelegenheid is 500 meter verderop waar we een mooie ruime refuge met keuken, douches en 4 stapelbedden binnen stappen. Bedje reserveren door het slaaplaken er op te leggen en je rugzak erbij. Zeg tegen Claude we gaan eerst een biertje drinken en wat eten en daar is hij het mee eens. Bij terugkomst douchen en om 3 uur komt de vrijwilligerster Catharine binnen om ons in te schrijven. Betalen gaat op basis van een donativo (gift) welke je kan deponeren in een kluis. Ze wil ook koken voor ons en het ontbijt regelen. Heb vanmiddag nog even een fles wijn gehaald voor bij het eten. Catharine heeft heerlijk 4 gangenmenu bereid en eet gezellig een hapje mee. Bij de kaas krijg ik te horen dat de roquefort kaas niet uit Roquefort komt maar van elders. Wij doen de afwas. Nog een kopje koffie en puzzelen met de afstanden en logeeradressen. Etienne belt voor mij en regel een adres in Beyries. We gaan optijd naar bed, morgen om kwart over 6 de wekker. 

Vrijdag 13 mei 2022

Vaste ochtend ritueel en om kwart over 7 staan we buiten om verder te gaan. Eerst een bakker zien te vinden en dat lukt met Google Maps. Neem 2 pain raisin en een klein broodje. Met zijn drieën gaan richting Mont-de-Marsan. De weg die we lopen is net als de laatste dagen niet teveel stijgen en dalen en veel lange stukken rechtuit. En ook vandaag vliegen de Mirage vliegtuigen van de Franse luchtmacht over, Etienne vertelt mij dat erbij Mont-de-Marsan een militaire basis is. Tegen 10 uur stoppen we in Bostens bij de Église Sainte-Marie er is daar een ruimte zien we voor pelgrims om te rusten en je kan er koffie of thee zetten. Wel even geld deponeren in het spaarpotje die op tafel staat. Het weer is niet veel anders dan gisteren, bewolkt en rond de 20 graden. We komen vandaag door wat dorpjes wat de wandeling een stuk leuker maakt. Aangekomen in Bougue stel ik voor een pauze te houden om wat te eten en dat doen in het park voor de Église Saint-Candide. We komen daar 2 andere pelgrims tegen, het is een Nederlands echtpaar uit Uithuizen boven in Groningen. Ze zijn in 2018 gestart vanuit huis en doen het ook in etappes. Ze willen deze keer doorlopen naar Santiago de Compostela. Lang genoeg gezeten en/of gelegen in het gras en we doen de rugzak om, de is dat pad naar boven. We komen langs een soort mijlpaal met daarop nog 970 kilometer naar Santiago de Compostela en we zetten elkaar daar op de foto. Vanuit Bougue is het klimmen geblazen en komen we terecht bij het fiets/wandelpad naar Mont-de-Morsan toe wat 9 km lang is. Vlak voor Mont-de-Morsan ga ik rechtsaf met nog 1 kilometer te gaan naar de chambres d'hotes en Etienne en Claude gaan rechtdoor richting de refuge Municipal. Neem afscheid van Claude en bedankt hem voor de 2 dagen wandelen en tegen Etienne zeg ik tot morgen in Saint-Sever. We konden daar niet reserveren en we spreken af wie het eerste bij de office de Tourisme is voor 2 personen boekt. Voordat ik naar het logeeradres ga, ga ik opzoek naar een winkel voor nog wat lijm. Sta bij winkels rond te kijken word ik aangesproken door een Fransman op de fiets; es-tu Jan. Qui, zeg ik verbaasd. Hij laat de Whatsapp berichten zien van de reservering is het de eigenaar Jean-Michel van de chambres d'hotes. Zeg dat ik opzoek ben naar lijm om de schoenen te repareren en eerst wat eet en drink hier bij de bar. Om 3 uur kom ik naar je toe. Prima, ga ik nog een uurtje fietsen en lijm heb ik voor je thuis, zegt Jean-Michel. Na een broodje en een biertje ga ik opzoek naar het adres en 10 minuten later kom ik aan en doet Jean-Michel open. Schoenen uit in de gang, hij laat mij de kamer en rest zien. Hier op het terras kan je ook zitten en als je wil mag je het zwembad in. Heb geen zwembroek meegenomen, maar dat is zo geregeld en hij komt met 2 zwembroeken aan. Pas maar. Eerst iets drinken en we nemen allebei een koffie. Na de koffie moet ik er toch aan geloven. Het water is namelijk 24 graden zei Jean-Michel veels te koud voor mij. Maar toch lig ik even later te dobberen in het zwembad. Toch lekker na de 28 kilometers van vandaag. Douchen en de schoenen repareren er zat iets niet vast, wasje doen en luieren om 7 uur ga ik naar het terras en maak kennis met Elisabeth. Jean-Michel schenkt een wijn in en om half 8 zitten we aan de uitgebreide maaltijd die Elisabeth had bereid. Ga optijd richting de kamer eens kijken om te reserveren voor de komende dagen. Krijg nu regelmatig bericht dat het niet mogelijk is om te verblijven. Hoe dichter bij de grens hoe drukker het wordt. Zien we morgen wel weer, anders schakelen we morgen Etienne in om te bellen. 

Zaterdag 14 mei 2022

Kwart voor 8 vertrek ik en neem afscheid van Jean-Michel en Elisabeth voor het fijne verblijf. Toch geweldig dat mensen een wild vreemde ontvangen in hun huis. Ben eigenlijk te laat vertrokken want ik heb niet kunnen reserveren voor vandaag en hoop voor 12 uur vanmiddag aan te komen bij de office de Tourisme in Saint-Sever. Kom gauw op de juiste route en kan lekker doorstappen met de stokken erbij. Volgens het weerbericht in de krant stijgt het kwik naar 31 graden. De wegen gaan door een landbouwstreek en de boeren zijn druk met het besproeien van het land met de jonge maïs planten. In het plaatsje Benquet passeer ik 6 pelgrims die bij de kerk een pauze houden. Begroet ze met een Bonjour en stap weer door. Na het plaatsje gaat de route verder over in een zandpad en loop 6 km voor Saint-Sever Etienne en Claude bij. De heren hebben vandaag niet zo de vaart erin. Etienne is geblesseerd aan zijn kuit en Claude met 69 jaren vind dit tempo oké. We naderen de eindbestemming en de laatste 2 kilometer versnel ik. De Office du Tourisme sluit om 12 uur en wil voor die tijd er zijn. Nog een laatste klim naar boven om in het stadje te komen en 10 voor 12 uur bij de office de Tourisme en regel ook voor Etienne een bed. Claude gaat nog 15 km door, lijkt mij niet verstandig met deze warmte. Op naar de refuge bed uitzoeken we hebben de eerste keus. Daarna gaan we een hapje eten daarna opfrissen en bijkomen van de 22 kilometers. In de loop van de middag komen er meerdere pelgrims zich melden en zo zijn we vanavond met 7 personen in de refuge. 1 Fransman, 2 Duitsers en 4 Nederlanders. Na het dutje ga ik samen met Etienne eten inkopen voor vanavond, andere gaan ook richting de supermarkt of halen een pizza en rond 7 uur zitten we gezamenlijk aan de maaltijd. 

Zondag 15 mei 2022

Op deze zondagochtend ging de wekker om kwart voor 6. We willen vroeg op pad om de warmte voor te zijn. We hebben 26 kilometer te gaan naar Beyries vandaag. Kon niet dichterbij een adres vinden om te overnachten. Vanuit Saint-Sever lopen we via een gravelpad de natuur in tussen de velden en door stukken bos. Bij een beek spotten we 2 bevers die snel bij ons vandaan zwemmen. We komen op deze vroege ochtend verschillende wandelaars tegen. Zo ook 3 Fransen waar Etienne een praatje mee maakt. Het gravelpad gaat over op asfalt en we slingeren kilometers door het landschap. In het plaatsje Horsarrieu stoppen we voor een pauze voor de Église Saint-Martin waar de klok 9 keer slaat. Er komen een paar busjes met aanhangwagens aanrijden en stoppen op het plein bij de kerk. Etienne vraagt gelijk hoe en wat. Er is markt hier op het plein en ze gaan opbouwen. Wij gaan weer verder en het begint te regen, het is maar een klein buitje en het regenpak hoeft niet uit de rugzak. Het is broeierig weer aan het worden nu de zon flink gaat schijnen. We stappen lekker door zo samen de heuvels op en af. Ene keer Etienne voorop de andere keer ik en zo gaan we kilometers door. 6 kilometer voor het einde pauzeren we bij een picknicktafel in de schaduw van de bomen. Heerlijk zo, even bijkomen. Had gisteren bij de slager in de supermarkt wat plakken gerookte ham laten afsnijden en dat smaakt prima met een stuk stokbrood. Kom we gaan het laatste kilometers doen een lastig zag ik gisteravond op de routeplanner met veel klimmen en dalen. Tijdens een klim passeren we een pelgrim. Het is een Fransman, hij loopt moeizaam en heeft een blessure aan zijn voet vertelt hij en verblijft in de zelfde refuge waar wij heen gaan. Benieuwd hoelaat hij aankomt. Zie steeds vaker mensen met blessures. De Nederlandse gisteravond in de refuge had ook een flinke blaar onder haar voet. Met Etienne zijn kuit gaat het de goede kant zegt hij en mijn knie gaat ook niet verkeerd. Heb gisteravond voor het slapen gaan wel een paracetamol genomen tegen de pijnscheuten die ik af en toe voel. De láátste klim voor vandaag was een beste en ontzettend zwaar met deze warmte. Tegen 1 uur komen we aan bij het gemeentehuis met ernaast een ruimte voor de pelgrims. Etienne belt het nummer wat we hadden gekregen voor de code van de deur en even later stappen we de plaatselijke feestzaal binnen. Achter een gordijn staan 5 veldbedden. We kunnen douchen en eten bereiden. De koelkast is gevuld met allerlei dingen en een doos met allerlei etenswaar in blik. Toch mooi dat een gemeente dit allemaal zo faciliteert. Eerst maar douchen heb geen droge draad meer aan. Een nieuwe pelgrim arriveert en moet even bijkomen van de laatste klim. Ze heet Marie-Frans en anderhalf uur na onze binnenkomst arriveert de pelgrim die we zijn gepasseerd genaamd Christian, hij heeft veel pijn aan zijn voet. Morgen probeert hij in Orthez te komen om van daaruit de trein te nemen naar huis. Orthez had ik als eindbestemming voor deze etappe maar het gaat nu zo lekker en ben ingelopen om de over de Pyreneeën te gaan naar Pamplona. Dan heb ik de Pyreneeën alvast gehad voor de volgende etappe. Nu ik dit schrijf begin het te onweren en te regen. Het weerbericht voor morgen is licht bewolkt met hoge temperaturen. Ga even de oogjes dicht doen. Straks gaan de 3 Fransen en de Hollander koken en eten met elkaar. Marie-Frans heeft een paar jaar in België gewerkt en praat We paté en sardines vooraf, linzen met worst en gekookte aardappelen en een klein toetje. Tijdens de afwas komt meneer de burgemeester en zijn vrouw langs om de hand te schudden en te vragen of als naar wens is. Hij wist mijn naam Jan uit Holland nog na mijn telefoontje van vorige week. Alles gaat op basis van donativo wat je kan storten in het kluisje. Optijd tussen de lakens en morgen vroeg op.

Maandag 16 mei 2022

Om 6 uur hoor ik de eerste al rommel en ga er ook uit. Opfrissen, inpakken en ontbijt. Etienne en ik staan om half 8 buiten voor de volgende uitdaging. Het is een korte afstand vandaag 17 kilometer maar met veel klimmen. In Beyries zijn totaal geen winkels dus we moeten in het volgende dorp een bakker zoeken. Heb vanmorgen de 2 pain raisin gegeten die ik nog over had. De Chemin St. Jacques is hier veel meer aanwezig door de borden onderweg en de mensen steken hun hand op en roepen bon route. In Orthez waar we heen gaan vandaag komen ook meer routes samen richting Saint-Jean-Pied-de-Port (SJPdP) Heb gisteravond nog geprobeerd om te reserveren maar krijg bericht terug dat ze vol zitten op de dag dat ik wil komen. Na 7 kilometer lopen we het dorpje Sault-de-Navailles in. Etienne vraagt of er een bakker in de buurt en krijgt als antwoord dat deze gesloten is op maandag. Verder weer en we houden het tempo er goed in. Maar de heuvels zijn hier wat steiler en dan daalt het tempo flink. Onderweg bij elke beek of rivier die we oversteken kijkt Etienne over de reling van de brug of er vis zit en soms zie je ze zwemmen. Het begint al aardig warm te worden en pauzeren even op een mooie plek met een vergezicht over het dal. Heb nog wat Madelein koekjes en muesli repen bij me. Daar red ik het deze ochtend wel mee. Op weg naar boven roep ik tegen Etienne, regarde à gauche. We hebben de Pyreneeën in zicht met sneeuw op de toppen. Een mooi moment en we maken foto's. Het zal nog 3 dagen wandelen zijn om in SJPdP aan te komen aan de voet van de Pyreneeën. Om half 12 komen we aan bij Hôtel Labat voorheen Clinique Labat zie ik op het bord. Ze hebben hier enkele kamers voor pelgrims. Bij de receptie regelen we de administratie en afrekenen. En worden door de typische ziekenhuis gangen naar de kamer gebracht. We slapen vannacht in een kliniek, hoop niet op de gesloten afdeling. Installeren en opzoek naar wat te eten en dat is gauw gevonden bij een restaurant aan de overkant, allebei een plate du jour en dat smaakt. Daarna naar de supermarkt voor vanavond, we hebben een klein keukentje tot onze beschikking. Halverwege middag komen de andere 2 ook aan. Na een paar uren rust gaan we het centrum bekijken of er ergens een bakker is voor morgenochtend en bezoeken de Pont Vieux uit de13e eeuw, de Église Saint-Pierre. Genoeg historische gebouwen gezien en nemen een biertje op terras. Vanavond met elkaar eten in de kliniek.